ඔබ
මා සමඟ ගත කල
දින මිනිත්තු කිහිපය මත
මා කවුදැයි
තීරණය කිරීමට ප්‍රථම
බසින්න මාගේ සපත්තුවට
හිරිවැටුණු දෙපා සනහාලූ;
පිය මනින්න මා සමඟ
ඒ අඳුරු මාවත්වල
ගොරබිරම් වැස්සට
ගුලිවෙන්නට තැනක් නොපෙනෙන.
තනිවෙන්න මා සමඟ
මුහුදු තෙර ගල්කුල මත;
විඳිමු ඒ අරුණ හිරු කෙඳිති
දෑස් පෙති පියාගෙන
හරිම උණුසුම් නේද?
ගිල්වන්න ඔය අත්
මගේ අත් වැසුමට
රළු කරගැට සඟවාලූ;
දහඩියෙන් තෙත ඇති,
සොඳුරු මතක සටහන්
පොරොන්දු වූයේ නෑ ඔබට.
මී ඔඩම් හප්පන්නට එන්න
මේ මිහිරි මිනිසුන් සමඟ;
ඇදදමා මා මිටියාවතට
අත්වැල් බැඳ ගී ගැයූ.
හැඳගන්න මාගේ කබාය
පෑරුණු හදවත සඟවාලූ.
ඈ සමඟ මිමිණූ වදන්
ඔබට නෑසෙන්න ඇති
බොඳ මීඳුම් පටලයක්
හදේ රැඳි රූ ඇගේ.
සෑම කෙනෙකුට ම
කතාවක් ඇත
කියන්නට සිතේ සිරවූ.
ජීවත් වූ පසු
ඔබ
මගේ ජීවිතය
හැකිවේවි හඳුනාගන්නට
කවුරුන්ද මා.
No comments:
Post a Comment
මා මෙන් ම සිතන පතන මිනිසුන් පිරිසක් තවමත් හුස්ම ගනිමින් සිටිනවා යන හැඟීම පමණක්, මේ ජීවිතයෙන් හා ලෝකයෙන් පලායෑමේ චේතනාවෙන් මා මුදවාලන එක ම නිදහසට කරුණයි. මා ඔබ මත විශ්වාසය තබමි.