මැදියමේ නිඳි නැතිව තෙත් කරමි මා මේ පත් ඉරු තවමත්. නෑ සිතුම් නැවතුමක් නවතිනා තැනින් යලි යලිත් දළු දානවා විනා. ඔබ විසල් නෙත් කැළුම් අවදිව තබයි මා සිතුම් තවමත්. මට මා කවුදැයි කියා දුන්නේ ඔබයි; ඔබයි මා පෙරමඟ පහන් තරුවත්; පියවරක් ගානේ පෙනෙන සුභ ලකුණත්.
මොහොතක් මොහොතක් ගානේ ඔබ ගැන ම මා මැවූ ඒ මවුවත් සිතුවිලි කුසුමන් අසල පැරදුනාදෝ නිමල සඳ කිරණත්. පුදමි ඒ පිවිතුරු ආදරය උන්මාදිනිය ඔබ හට ම. කැපකලා මා ජීවිතය ම ඔබ කෙරෙහි සෙනෙහසින්. කිසිවක් නෑ මා අත ඉතිරිව, පරිත්‍යාගයක් මිස අයිතිකරගැනීමක් නොවන වග ආදරය, කියා දුන්නේ ඔබමයි. ඔබ වෙනුවෙන් ජීවත්වන්නට හුස්ම පොද පමණක් සිරකරගත්තා පපුව තුල, එපමණයි මා ළඟ ඉතිරිව. ඔබේ සිත සොරා යන්නට මේ වචන හැර නැත කිසිදු වස්තුවක් මා මෙතෙක් ඉතිරි කර, එයද වටිනා දෙයක් යැයි කිව හැකිනම් පමණක් ඔබට අයිතියක් ඇත එයට අවනත වන්නට.
මොහොතක් මොහොතක් ගානේ ඔබ ගැන ම මා මැවූ ඒ මවුවත් සිතුවිලි කුසුමන් අසල පැරදුනාදෝ නිමල සඳ කිරණත්. පුදමි ඒ පිවිතුරු ආදරය උන්මාදිනිය ඔබ හට ම. කැපකලා මා ජීවිතය ම ඔබ කෙරෙහි සෙනෙහසින්. කිසිවක් නෑ මා අත ඉතිරිව, පරිත්‍යාගයක් මිස අයිතිකරගැනීමක් නොවන වග ආදරය, කියා දුන්නේ ඔබමයි. ඔබ වෙනුවෙන් ජීවත්වන්නට හුස්ම පොද පමණක් සිරකරගත්තා පපුව තුල, එපමණයි මා ළඟ ඉතිරිව. ඔබේ සිත සොරා යන්නට මේ වචන හැර නැත කිසිදු වස්තුවක් මා මෙතෙක් ඉතිරි කර, එයද වටිනා දෙයක් යැයි කිව හැකිනම් පමණක් ඔබට අයිතියක් ඇත එයට අවනත වන්නට.
- 29/12/13
