ඔය ගැඹුරු නෙත් දෙකේ මගෙ රුව ම පෙනෙනකං
ඔබෙ සුසුම් රැල් වැදී මගේ මුව තෙමෙනකං
රත්තරං පපුතුරෙහි මොහොතකට හිස හොවන්
ආදරය විඳින්නට අවසරද මට කියන්
ඔය සුරතෙ එල්ලිලා ළදැරියක් වාගෙ මං
දුර අහසෙ ඉගිලෙමී කිරිලියක වෙස් අරං
ඒ හීනෙ මට දෙන්න ලෝබ වෙන්නට තරම්
කවි ලියන සොඳුරු හිත නපුරුයි ද ඔය තරම්
රටා ඇඳි සුදෝ සුදු හද මළුව හැඩිකරං
පෙර තැබූ පා කැලලි අමතකව යන තරම්
පුන් පෝයදා අහසෙ නැඟුණු සඳවත ලෙසින්
ඔබෙ ලොවට එළිය දෙමි පිලිගන්න මා ඉතින්