ඔබව නො‍පෙනෙන්න මා නෙතු පියා ගන්නද?
ඒත් ඔබ පෙනෙනවා මාව අඬවන්නද?
ඔබ ඔබේ මඟ අතැර මගෙ ම‍‍ඟේ යන්නද?
ඒත් ඔබ මා ළඟින් ඔබව එලවන්නද?
ජීවිතේ මෙතෙක් දුර පැමිනියේ ඔබ නිසා
අරමුණක් ගැන නොදැන ම'සිත වල්මත් වෙලා
ඔබෙ මතක රැඳුණු තැන් ඉවත විසි කොට දමා
ඈත යන්නේ කෙලෙස ජීවිතය හිස් වෙලා
තරු කඩා වැටුනාට සඳට තනියක් නැතී
සමනලුන් නැති මලට බඹරු අඩුවක් නැතී
මං නොමැති ජීවිතේ ඔබට තනියක් නැතී
විකල් කොවුලන් හඬති වසන්තය තව නැතී
No comments:
Post a Comment
මා මෙන් ම සිතන පතන මිනිසුන් පිරිසක් තවමත් හුස්ම ගනිමින් සිටිනවා යන හැඟීම පමණක්, මේ ජීවිතයෙන් හා ලෝකයෙන් පලායෑමේ චේතනාවෙන් මා මුදවාලන එක ම නිදහසට කරුණයි. මා ඔබ මත විශ්වාසය තබමි.