ඇත්තට ම ජීවිතය සුන්දරද මේ තරම් (මතු යම් දවසක විඳිනු පිනිස....)

අපේ ලොව සරසන්න සත්පාට මීදුමෙන්

මේ පොලොව තෙත්කරමි ලේ කඳුළු දහඩියෙන්

තෙරක් නැති කම්කටොලු පිලිගනිමි සිනහවෙන්

ජීවිතය හැර නොයමි සොඳුරියේ නුඹ නමින්

නළලතේ දෙතොල් පෙති තිලක රූ අඳින්නී

හදවතේ සෙනෙහසේ ගී කුරුටු ගාන්නී

නුඹ උකුල සිරියහන හිස හොවාගෙන ඉමී

මෙරක් බර ගැටලු පොදි සුළඟෙ පා කරනෙමී

මගේ ලෝකෙට එළිය සතුට සිනහව අරන්

කොහේ සිට ආවාද මිහිරියේ මට කියන්

මේ විඳින සියලු දෙය සිහිනයක් නොවේ නම්

ඇත්තට ම ජීවිතය සුන්දර ද මේ තරම්

ජීවිතයේ එක යුගයක
මා හා හැඬුව සිනාසුන එකට 
ඒ මිනිසුන් නෑ අද ..................කොහේ ගිහින්.
ඒ මිනිසුන් නෑ අද 
කොහේ ගිහින්. 


ආදරයෙන් සිත සුරකින 
හා වී ජීවිතයට ජීවත් වෙන 
ඒ මතකය .......අමතක......... වෙලා ඇතී. 
ඒ මතකය 
අමතක 
වෙලා ඇතී. 

අනාගතේ මතු දිනයක 
මේසා විසල් ලොවක් මැද හමුවන 
ඒ මොහොතේ ...... ඔබ  ..... මා ..... දකිනු ඇතී. 
ඒ මොහොතේ 
ඔබ 
මා 
දකිනු ඇතී.

ලොව මිහිරි සිරි දකින

නෙතට නෙත ඔබෙ නෙතයි.

මගෙ සිතේ කවි උලට

කවිය නුඹ උල්පතයි. 

දඟමල්ල නුඹ ඇවිත් 

හිත පුරා දුවනවා. 

උමතුවෙන් සිනාසෙමි

පිස්සියේ නුඹ නිසා. 

ජීවිතය හොයාගෙන 

නැවතුනේ නුඹ ළඟයි. 

දෝත පිරි ආදරය 

පැංචියේ නුඹටමයි. 

පොත්ගුල්ලා මං 

කඩෙන් ගේන සීනි ගොට්ට

හතර අතේ හරව හරව

පාර දිගේ එමින් ගමන්

ඒකෙ උන්නු සීනි සීය

බෝතලේට පැන්න ගමන්

හිමීට දිගහැර කියෝපු

පොත් ගුල්ලා මං.

බතපත දිගහැර ලිපි කන

අත වේලෙනකං ලිපි කන

අනිත් උන්ට කන්න නොදී

උන්ගෙ බත් පතෙත් ලිපි කන

පොත් ගුල්ලා මං.

අහල ගන්න බ්‍රේක් නැතිව

අනුන්ගෙ පොත් හොරෙන් ම කන

එහෙම කාල අතුරුපසට

උන්ගෙන් ටොකු හොඳට කාපු

පොත් ගුල්ලා මං.

පොත් සාප්පුවලට ගිහින්

පොත් දහයක් තුරුලු කරන්

එලෝනකං පොත් කියෝන‍

පොකට්ටුවේ බර සින්දා

දහයට එකකින් තුටුවෙන

පොත් ගුල්ලා මං.

ගත් පඩියෙන් බඩට නොකන

පරණ ඩෙනිම පට්ට ගහන

ඇඟ බිල්ඩින් ගැන නොහිතා

ඔළු බිල්ඩින් ගැන තැවෙනා

ගෙදර පතල කාබාසිනි

පොත් ගුල්ලා මං.

අතේ පිච්චියක් නැතිකොට

උකසට රන්ලණු නැතිකොට

තියෙන එකම වස්තුව වෙන

පොත්ටික කද බැඳ ගෙනිහින්

සරසවි පාරේ විකුණන

ලොව ම ඉන්න කාලකන්නි

පොත් ගුල්ලා මං.

                මගේ ජීවන වෘත්තිය තරම් වෙන කිසිම දෙයකට මා මේ තරම් අවලාද අසා නොමැත. මගේ නෑයන්ට එය අවමානයක් ද මගේ පවුලේ අයට එය අගෞරවයක් ද විය. නමුත් මා, මා සමඟ සාමයෙන් පසු වූයෙමි. කිමද යත් මා ආශා කළ ජීවිතය මා මේ මොහොතේ ගත කරන බැවිනි.

               ගෙලට සිර වූ ටයි පටි ද කදිමට යට කළ දිග අත් කමිස ද දිලිසෙන සපත්තු තුල ද මගේ ආත්මය සිරකිරීමට මා අකමැති වීමි. මට නිදහස් මිනිසෙකු වීමට අවශ්‍ය විනි. මගේ ජීවන සුවඳට මිනිසුන්ගේ දහඩිය සුවඳ මුසු වීම අපේක්ෂා කලෙමි. මා ප්‍රාර්ථනා කල සියලු දේවල් ජීවිතය විසින් මා හට ලබා දී ඇත.

                මා පෙර ආත්මයක් හෝ මතු ජීවිතයක් විශ්වාස නොකරන්නෙක්මි. මිනිසෙකුට ජීවිතය ලැබෙන්නේ එක වරක් පමනි. මා අත්ල මතුයෙහි ඇත්තේ එය ය. එය මා කැමති ලෙස ගෙවාදමමි. අනික් මිනිසුන්ට බියෙන් ඔවුන්ට අවශ්‍ය ආකාරයෙන් දිවි ගෙවීමට මා සූදානම් නොමැත. මගේ ජීවිතයට ඇඟිලි ගසන්නන්ට කීමට ඇත්තේ යකාට පලච්චාවෙ!!!

රාත්‍රිය මං උඹට ආදරය කරනවා

අහස් තරු පොලෝ මත

හිතුමතේ පාවෙනා

නෑ කණාමැදිරියෝ,

පුංචි අත් පොකුරු කර

දුව දුවා අල්ලාපු

පුංචි කණාමැදිරියෝ

නිවි නිවී හිනැහෙනා.

පොලෝ මත ඉහිරිලා

නෙක රටා මව මවා

පුංචි සේපාලිකා

රළු බොරළු මාවතේ

පාවාඩ එලනවා.

සඳවතිය තුරුහිසින්

මිහිරි රස පෙරනවා

මම යන්නෙ කොහෙද ඈ

මා ළඟින් ඉන්නවා.

හීල් සුළඟක් ඇවිත්

මාව කිතිකවනවා

විහිළුවට තුරුමඬුලු

සමඟ පොර බඳිනවා.

නින්ද නැති මැඬියෝ ද

දියකඩේ රැස්කකා

එකිනෙකා පරයාන

තර්කයන් කරනවා

‘මොන තරුව වැඩි රුවැති‘

තම මතය පහදනා.

නුඔ යන්නෙ කොහෙද

මේ රාත්‍රිය නොඅසනා

නුඔ ඉන්නෙ කොහිද නුඹ

කොයි කවුද නොඅසනා

කිසි දෙයක් නොපතා ම

ආදරය පුදදෙනා.

මුළු ලොව ම නිදන රෑ

මං තාම ඇහැරිලා

හෙට යලිත් නැඟිටින්න

නින්ද තව හොයනවා

මගේ සුව නින්ද මේ

රාත්‍රිය අහුරනා

රාත්‍රිය මං උඹට

ආදරය කරනවා.

සුන්දරත්වය

 

ඔබ තරම් මෙලොව කිසිවක්

ඒ තරමට සුන්දර නැත

මෙලොව සියලු සුන්දරත්වය

ඔබෙන් පමණක් දකිමි මම.